De Vakantietotaalclub

Geplaatst op maandag 20 december 2004 @ 22:48 , 949 keer bekeken

Rhodos in het voor- of naseizoen. Een heel verschil met Rhodos in juli of augustus. In het voor- en naseizoen wordt dit Griekse eiland vooral door ouderen bezocht.

Rhodos was eind jaren zestig - de eerste grote Griekse vakantiebestemming. Totdat 'Wie betaalt de veerman?' op de televisie verscheen. De door miljoenen bekeken serie speelde zich af op Kreta, dat zo fraai in beeld werd gebracht dat het ogenblikkelijk de koppositie overnam. Rhodos dreigde ook al door de opkomst van eilanden als Korfoe, Samos en Santorini zelfs wat in de vergetelheid te raken. Eind vorig millennium echter, begon het aan een ijzersterke comeback. Kreta is nog steeds de nummer één. Maar Rhodos heeft de achtervolging ingezet.
Michael heeft een scheepje waarmee hij toeristen vanuit de haven van Rhodos-Stad naar Kalithea vaart. Of naar Faliraki. Maar als ze naar een stil strandje willen, vindt hij het ook best. De klant is koning. Het probleem is alleen, dat zich geen klant meldt. Gisteren nog probeerde hij het met een Engelstalig bord: ,,Welcome aboard and enjoy a lazy day at sea. Let us be your private one day cruise''. Geen mens. Vandaag gaat-ie op de Duitse toer: ,,Boot zu vermieten Stunden weise oder Tages Touren''. Zelfde resultaat.

Rhodos in het voor- of naseizoen. Een heel verschil met Rhodos in juli of augustus. Ook nu zijn de muren van de oude stad behangen met t-shirts. En richten duizenden tepels zich van 's ochtends vroeg tot 's middags laat naar de uitbundig schijnende zon. En is het vanaf zeven uur dringen bij de restauranttafeltjes. Maar waarom wil er denkt Michael - dan niemand met hem mee? Omdat hij z'n gebit uit zijn mond heeft gedaan? Omdat z'n gulp openstaat? Ach wat. Hij kwat een kwiek straaltje pruimtabak over de reling en roept schor: ,,Fahren, fahren, fahren.'' Het helpt niet.

Zoals het Michael vergaat, vergaat het Petros, die auto's verhuurt. En Aris waar je voor 1500 drachmes een dag lang een mountainbike mee kunt nemen. In het voor- en in het naseizoen wordt Rhodos voornamelijk door ouderen bezocht en die zijn niet zo actief. Die liggen liever - met een goed boek als hoofdbedekking - op het strand. En gaan 's avonds in zwarte sokken en gepoetste sandalen uitvoerig dineren in de oude stad.

Aris krijgt bijna een rolberoerte als er op een kraakheldere oktoberochtend twee klanten komen, die meteen maar naar de Vlindervallei willen fietsen ook. ,,Niet doen, niet doen'', steunt hij. ,,No butterflies anymore, verry bad road, long distance, high mountains.''

Autowrakken Maar het duo is wel wat gewend en gaat goedgemutst op weg. Eerst langs de noordkust, richting vliegveld, daar waar Rhodos zich op z'n slechtst toont. Een krijsende muur van pubs, hotels, appartementen en restaurants. Met bordjes als 'Dansk smorrebrod', 'De Telegraaf ligt klaar' en 'Fish and chips, all you can eat'. Pas na Paradisi wordt het rustiger en gebruikt het stel onder de luifel van een uit rieten matten, oude deuren en gebutst golfijzer opgetrokken bermtent aangestaard door drie alleraardigste kinderen een Griekse salade met vers gebakken brood. ,,Nog een glaasje wijn erbij ook?'' vraagt de waardin, een donkerharige schoonheid.

Dit is vakantie. Een droogblauwe hemel, zagende krekels en de geur van schapenkaas en olijfolie. Nog verrukkelijker wordt het als aan de stille, stille klim naar de Vlindervallei wordt begonnen. Zo'n weg met uitgebrande autowrakken, verroeste koelkasten en opengescheurde vuilniszakken in de dorre berm. Maar mooi! De meute gemeden; geen toerist te zien. Zelfs geen Griek. Die doemt pas op als bij het kerkje van Kalopetras een glas pas geperste sinaasappelsap wordt gedronken. Zwarte broek, wit overhemd en het gezicht van een slecht doorbakken hamburger.

Gek, je zou haast zweren dat het hetzelfde oude, krombenige ventje is dat in Rhodos Stad de hele dag op een bankje bij Windy Beach naar de stranddouche zit te loeren, waar vrouwen zich het zoute zeewater van het bh-loze lijf spoelen. ,,Hi, you are that fellow'' Hij reageert niet. Dit is het Rhodos van de 'Rothides', de oorspronkelijke bewoners. En die spreken geen Engels. Psinthos even verderop is zo'n dorp waarin Zorba de Griek nog elke avond de sitarki danst; de weg naar Maritsa een route waarover ezelwagens sukkelen en waar vanaf je de dorpjes ziet liggen als een vloot witte zeilen, dolende in een oceaan van boomgaarden, kurkdroge akkers en in de wind ritselende struiken. Aris wilde bij het terugbrengen van de fietsen nauwelijks geloven dat de twee inderdaad tot in Psinthos waren gekomen. Maar toen ze hem enthousiast vertelden over het onvergetelijke uitzicht vanaf Kalopetras, ging-ie om. ,,Morgen weer? Maar dan moet u naar Lindos gaan. Kunt u met de boot terug.''

Kerkhof
Zo hadden ze het inderdaad geprogrammeerd. Alleen: wat moet je als je volstrekt per ongeluk Tassos Beach ontdekt? Het begon al met een langdurig oponthoud op een even enorm, als indrukwekkend kerkhof aan de zuidoost kant van Rhodos-Stad. Zoveel tijd kostte het bezoek aan de monumentale, in niet n toeristengids terug te vinden dodenakker, dat het nog haasten werd om op tijd in Lindos te arriveren. Acht kilometer verderop echter niet ver voorbij Kallithea ging het opnieuw mis. Omdat er zo nodig iets gedronken moest worden. Langs de kant van de weg stond een slordig geschilderd bord met pijl ('Tassos Beach Cantina Oasis') en dat leek het stel wel iets. Ze bleven er samen met wat Griekse families - tot vijf uur 's middags. Drinkend, etend, zwemmend, zonnebadend, etend, zwemmend en drinkend. Tussen de aan waslijnen drogende inktvissen.

Jawel, er werd later in de week toch ook maar een autootje gehuurd. Zodat het kostelijk witte, maar door toeristen overlopen Lindos alsnog kon worden bewonderd. En - op het heetst van de dag nota bene - de Ataviros kon worden beklommen, het hoogste punt van het eiland. Ook werd, op een dag dat de zon vervloeide in een melkwitte hemel, de oude wijk van Rhodos-Stad verkend. Een meesterlijk allegaartje van kruisriddershuizen, Turkse baden, moskeen, arcaden, een theater, twaalf meter dikke muren en verlaten steegjes waarin zwijgende Grieken de godganse triktrak spelen.

Maar toen de vakantie bijna ten einde liep, peddelden ze toch weer, als door een geheimzinnige hand gestuurd, naar Tassos. 'Kalim ra, kalimra', riepen de Grieken meteen toen ze hun fiets tegen de cantina zetten, 'goeiendag' en ze moesten ogenblikkelijk een ouzo drinken. Om half tien 's ochtends. Het was nog lekker ook en ze voelden zich Griek onder de Grieken. ,,Een retsina, dames, heren?''

Meer informatie: Rhodos ligt op vier uur vliegen van Schiphol. Het ligt in het zuidoosten van Griekenland en meet 78 bij 37 kilometer. In het vijftig kilometer zuidelijker gelegen Lindos zijn de acropolis en de witte huisjes (lees souvenirwinkels) de grootste trekpleisters. Griekse Nationale Organisatie voor Toerisme: Tel. 0900 202 5905.

Bron: www.Haagschecourant.nl