De Vakantietotaalclub

De Nederlandse vrouwen Kris Kremers (21) en Lisanne Froon (22) zijn verdwenen  in Panama // Het land is nog onontdekt voor Nederlanders, en vooral populair in de VS

Een ‘grand tour’ heette de culturele reis die welgestelde jongeren uit de Europese elite vroeger, in de achttiende eeuw, maakten na hun schoolperiode. Ze mochten een jaartje weg naar Griekenland of Italië om andere culturen, en vooral zichzelf te onderzoeken.

Inmiddels zijn zulke reizen voor iedereen de gewoonste zaak van de wereld. Jongvolwassenen backpacken achteloos door India, bevaren de Mekong, doen een talencursus in Peru en pakken gelijk nog even Machu Picchu mee. Goedkope vliegtickets maken alles bereikbaar en op internet kan iedereen zich inlezen – van de veiligheidssituatie tot de actuele weersvoorspellingen op die ene bergtop.

We hebben de wereld, kortom, in onze zak.

Dat dachten we althans tot vorige week, toen twee Nederlandse vrouwen van 21 en 22 opeens verdwenen bij een wandelpad in Panama.

Naast de schrik zijn er vooral veel vragen. Wat is hun overkomen? Maar ook: hoe veilig is rondreizen eigenlijk? En hoe goed voorbereid gaan Nederlanders op reis?

Altijd onveiliger dan Nederland

Eén regel geldt altijd, zegt Olivier Markestein van backpackorganisatie TunaFish: als je reist, dan ga je zeer waarschijnlijk naar een land dat minder veilig is dan Nederland. „Dat vergt een bepaalde voorbereiding.”

Markestein komt wel backpackers tegen die daar te lichtzinnig over denken. „Ze realiseren zich niet altijd dat je een visum nodig kunt hebben. Sommigen gaan ervan uit dat alles geregeld is.” Maar dat is zeker niet de meerderheid.

Het reizigerstype hangt vaak samen met de bestemming. Australië, waar je vanwege het vele beschikbare vakantiewerk met weinig geld toe kan, trekt vooral ‘zoekers’ die „een beetje road tripping” willen ervaren, zegt Jos van der Sterren, interim-directeur bij de opleiding toerisme aan de hogeschool van Breda. Hetzelfde geldt voor Zuidoost-Azië, waar je op de bonnefooi een heel eind komt. „Een beetje easy going op zo’n scootertje rondrijden. Vooral jongens neigen naar Azië.”

Zuid- en Midden-Amerika is een ander verhaal. Daarvoor moet je meer moeite doen. Je moet Spaans spreken, tickets zijn duurder en tijdelijk werk is er niet makkelijk te vinden. Reizigers komen er vooral voor taal, natuur en cultuur, minder voor de discotheek. Dat vergt een hele andere, „meer planmatige” voorbereiding, zegt Van der Sterren. Dat ook de twee vermiste Nederlanders goed voorbereid waren, lijkt hem vanzelfsprekend. „Ook zij waren in Panama om een taal te leren.”

Panama staat bekend als ‘veilig’

In de reisbranche staat Panama bekend als ‘veilig’ en lang niet zo gevaarlijk als Mexico of Honduras. Panama is ‘combinatiebestemming’, vooral met Guatemala en Costa Rica, zegt Markestein van Tunafish. De bestemming is nog wat onontdekt in Nederland en vooral populair in de VS.

En toch, wat is veilig? ‘Niet-essentiële reizen naar bepaalde gebieden worden ontraden’, staat in het reisadvies van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken over Panama. Er vinden volgens het advies gewelddadige overvallen bij toeristenattracties plaats en tussen juni en november zijn er tropische stormen.

In de hoofdstad geldt een avondklok voor jongeren, om de criminaliteit te bestrijden. Gewelddadige protesten, vanwege een mijnbouwproject, kunnen elk moment oplaaien en bij het grensgebied met Colombia kun je vanwege guerrillastrijders maar beter helemaal niet komen.

„Als je alleen naar de macrocijfers over geweld in Zuid-Amerikaanse steden kijkt, heb je al snel een probleem”, zegt Van der Sterren. „Maar er zijn tegenwoordig zoveel online bronnen, je ziet gelijk of mensen vanwege verkiezingen met stokken de straat op dreigen te gaan.”

Internet heeft landen veiliger gemaakt maar geeft soms ook een vals gevoel van zekerheid, zegt Markestein. „Je hebt wifi in je hostel, maar wat als je honderd meter de berg oploopt? Vroeger hield je daar rekening mee en nam je andere maatregelen. Nu denken mensen soms dat ze altijd wel bereikbaar zijn.”

„Tja, hoe veilig is veilig?” zegt Van der Sterren, die jaarlijks 450 studenten naar stages in verre oorden stuurt. Er zijn er altijd wel een paar die in de problemen komen. Bedreiging of een gejatte portemonnee. En een enkeling gaat toch die krottenwijk in Guatemala-Stad in. „Nieuwsgierigheid, avonturiersbloed. Ach, ik begrijp dat wel.”

Maar veel vaker verloopt zo’n stage verrassend goed en blijken studenten geroutineerde reizigers, geen naïevelingen. Van der Sterren: „Ze zijn steeds minder groen,”

bron: www.nrc.nl