De Vakantietotaalclub

Vakantiegangers die kalmeringsmiddelen of adhd-medicatie meenemen naar landen binnen de Schengenzone, hebben een verklaring nodig om problemen aan de grens te voorkomen. Dui­zenden mensen weten hier echter niets van of nemen de risico’s voor lief.

Slaap- en kalmeringsmiddelen zoals Valium en Seresta, sterke pijnstillers, medicinale cannabis en adhd-me­dicatie als Ritalin en Concerta zijn allemaal pillen die onder de Opiumwet vallen. Dat betekent dat gebruikers ze niet zomaar mogen meenemen naar het buitenland. Voor een reis buiten het Schengengebied is zelfs toe­stemming nodig van de ambassade of het consulaat van het betreffende land in Nederland.

Schengenverklaring
Voor vakanties in Schengenlanden is een zogenoemde Schengenverklaring nodig. Daarin staat dat de per­soon de medicijnen meeneemt voor eigen gebruik. De arts moet de verklaring ondertekenen, daarna be­krachtigt de afdeling Farmatec van het ministerie van Volksgezondheid de verklaring. Deze procedure is al zo oud als het Schengenverdrag zelf, vertelt Marco van de Velde, hoofd van Farmatec. ‘De Schengenverkla­ring dient ervoor om het meenemen van medicijnen over de grens te vergemakkelijken en te versnellen.’’

Medicijnen afnemen
Mensen zonder verklaring lopen het risico dat de medicijnen worden afgenomen. In het uiterste geval kan een proces-verbaal worden opgemaakt. ‘Het ligt ook een beetje aan de hoeveelheden’, zegt Van de Velde. ‘Als je drie doosjes adhd-medicijnen meeneemt voor een verblijf van een week, dan is dat veel te veel en loop je kans op het vliegveld te worden ondervraagd. We horen wel verhalen van mensen zonder verklaring die aan de grens in de problemen zijn gekomen. Maar dat zijn er niet veel. Waarschijnlijk zijn veel mensen niet op de hoogte van ons bestaan.’

Rompslomp
Jaarlijks vragen ongeveer negenduizend mensen een verklaring aan, schat Van de Velde. Hij denkt dat de helft van de gebruikers van deze ‘verboden’ pillen geen verklaring heeft bij het passeren van de grens. ‘Mo­gelijk weten veel mensen niet dat ze een Schengenverklaring nodig hebben. Dat moet de huisarts of apothe­ker ze vertellen, maar met name de huisarts vergeet dat nog wel eens. We horen echter ook dat sommige artsen niet geneigd zijn de benodigde formulieren af te geven, omdat ze het een administratieve rompslomp vinden. Daar krijgen we jaarlijks zo’n vijftien klachten over.’

Balans niet blij met verklaring
Arga Paternotte van adhd-belangenvereniging Balans is niet blij met de Schengenverklaring. ‘Waarom moet het anders dan bij andere medicijnen? Ik zou liever zien dat, net zoals bij astma- of diabetesmedicatie, een doktersverklaring voldoende is.’ Paternotte zegt nog nooit te hebben gehoord dat mensen die zonder Schengenverklaring vertrekken in de problemen zijn geraakt. ‘Ik denk dat het merendeel de grens passeert met alleen een doktersverklaring. Dat moeten mensen zelf beslissen. Wij wijzen ze via onze informatielijn op de verklaring, maar geven tevens aan dat het er doorgaans in de praktijk anders aan toe gaat, en dat wij nog geen meldingen van narigheid hebben gehad.’
 

Medicatie kwijt
Maar het hoofd van Farmatec vindt dat ‘een beetje kort door de bocht en gemakkelijk’. Van de Velde: ‘Op het moment dat het misgaat heeft de patiënt wel een probleem. Ik denk dat ze zich dat onvoldoende realiseren. Bij aankomst in Griekenland je adhd-medicatie kwijtraken, lijkt me niet prettig. Wat kost het nou voor moeite om een Schengenverklaring op te sturen? Het invullen kost nog geen vijf minuten.’

Wachttijd
Het invullen is snel gedaan, maar vervolgens kan het volgens de website van Farmatec wel vier tot zes we­ken duren voor mensen de verklaring krijgen teruggestuurd. Dat is ook de kritiek van Balans. Van de Velde: ‘Dat geldt alleen voor de piekperiode rond de zomervakantie. Normaal gesproken proberen we het twee da­gen na binnenkomst getekend en wel weer terug te sturen.’ (BP)

De Schengenverklaring is te downloaden op de site van Farmatec , onderdeel van VWS. Hier staan ook de complete lijsten van geneesmiddelen waarvoor een Schengenverklaring vereist .

bron: www.leefwijzer.nl