De Vakantietotaalclub

Komt de legendarische TEE trein terug in een modern jasje? Volgens de Duitse krant Der Spiegel wordt er gedacht onder de naam Trans-Europ-Express opnieuw een Europees treinnetwerk op te zetten.

Dag- en nachttreinen

Het idee komt van het Duitse ministerie van Verkeer, die het plan volgens de krant maandag wil lanceren bij zijn buitenlandse collega’s tijdens een EU conferentie voor transportministers. Met het plan zou de trein in Europa ook op langere afstanden een beter alternatief voor het vliegtuig moeten worden.

Het gaat niet alleen om dagtreinen, maar ook een nachttreinnetwerk wordt als waarschijnlijk beschouwd. In Der Spiegel wordt China als voorbeeld genoemd, waar ook nachttreinen als hogesnelheidstrein rijden. De merkrechten van de naam zijn in handen van Deutsche Bahn. DB en het Duitse ministerie hebben al contact gehad over het plan.

Twee stappen

Een nieuw TEE-netwerk zou in twee stappen kunnen worden gerealiseerd, schrijft Der Spiegel. Zo zouden op korte termijn verbindingen tussen Parijs – Warschau via Keulen en Berlijn mogelijk zijn. Ook Amsterdam – Rome via Keulen en Basel en Berlijn – Barcelona worden als voorbeelden genoemd voor langeafstandstreinen in de eerste fase.

In een tweede stap zou Stockholm kunnen worden verbonden met Rome via bijvoorbeeld München. Een dergelijke trein zou kunnen meeliften op de geplande nieuwe Fehmarnbelt-verbinding (een tunnel tussen Duitsland en Denemarken), maar daarnaast zou er ook nieuwe snelle infrastructuur beschikbaar moeten komen.

Technisch gezien zouden twee treintypes een rol kunnen spelen in het nieuwe TEE-project. Deskundigen zien de Franse TGV Euroduplex of de Velaro MS van Siemens als veelbelovende kandidaten. Deutsche Bahn heeft de Velaro MS al besteld (30 stuks), als ICE.

De trein is de afgelopen jaren steeds meer op de Europese agenda gekomen, toch is het de vraag hoeveel draagvlak in Europa is om het TEE netwerk nieuw leven in te blazen.

Geschiedenis TEE-trein

Overigens was de Trans-Europ-Express in het verleden alleen beschikbaar in de eerste klasse. De TEE-treinen reden van 1957 tot 1987. In de jaren ’70 was de TEE-trein op zijn hoogtepunt, en reikte het netwerk van Denemarken tot Spanje en van Nederland tot Italië en Oostenrijk.

Ook toen al was de gedachte dat de snelle trein de opkomende concurrentie van de luchtvaart zou moeten verslaan. Snelheidswinst zou bereikt moeten worden door afhandeling van grenscontroles en douaneformaliteiten in de trein, alsmede door het gebruik van treinstellen, waardoor het kopmaken op kopstations minder tijd kostte en het wisselen van locomotieven aan grenzen niet nodig was. Bovendien konden de treinen tot 200 kilometer per uur, wat voor die tijd relatief snel was.

Er werd gestreefd naar een uniforme kleurstelling in rood en lichtgeel. Er hebben ook rijtuigen gereden in een blauwe en lichtgele kleurstelling. Een aantal landen liet voor de TEE-diensten speciale treinstellen bouwen. Nederland en Zwitserland deden dit gezamenlijk. Vanuit Nederland reden onder andere TEE-treinen naar Parijs, Zürich, München en Geneve.

De TEE zorgde voor een hogere algemene standaard van de lange-afstandstreinen in Europa. In veel landen (met name de DB in West-Duitsland) ging men over tot het opzetten van andere netten van lange-afstandstreinen waarvan de uitgangspunten waren afgekeken van de succesvolle TEE. Alleen waren die treinen wel van tweede-klasse-accommodatie voorzien wat leidde tot een leegloop van de TEE-treinen. Bovendien reden TEE’s maar één of twee keer per dag in een relatie terwijl twee-uurlijks of zelfs uurlijks de standaard werd voor Intercitytreinen.  

Na de TEE-trein volgde de EuroCity en de EuroNight. Deze treinen rijden nog steeds, al is het aantal geleidelijk aan het afnemen. In Nederland vertrok de laatste EuroCity op 12 december 2004, met eindbestemming Interlaken. In 2016 viel ook het doek voor de EuroCity’s uit België (naar Zwitserland).Geraadpleegd: Der Spiegel en Wikipedia.